Girl Power

Ik weet nog dat we voor de eerste keer naar het bomenklimpark gingen met de kinderen. Ze vroegen of ik ook ging klimmen en ik zei bijna automatisch nee. Ga maar met papa. Ik blijf wel op de grond en maak foto’s. Toen keek ik om me heen en zag allemaal moeders met fototoestellen en vaders met kinderen aan het klimmen. Niks ervan, dacht ik. Ik ga mee naar boven. Vanaf toen was het traditie. We gingen altijd met zijn allen. En ik was heel blij dat ik dat die eerste keer had besloten.

Toen we bedachten dat een van ons de cursus kettingzagen zou gaan doen, was mijn eerste neiging ook om het aan Jan-Willem over te laten. Maar niks ervan. Ik zit tussen opdrachten en heb tijd. En ik wil dit wel leren.

Afijn. Daar zat ik dan. In een groep met voornamelijk mannen die het al konden, maar die alleen het diploma nog nodig hadden. Ik heb natuurlijk ook al wel wat gezaagd, maar dan alleen met een elektrische zaag en voornamelijk stammetjes op de zaagbok tot haardblokken verzagen. Dit was andere koek! 

Zo’n zaag is zwaar en hem aan krijgen is nog zwaarder. Dan optillen om te zagen, soms omdraaien om vanuit een bepaalde hoek te zagen en ondertussen opletten dat je jezelf niet doorzaagt. Dus rem erop terwijl je jezelf of de zaag verplaatst en vooral niet met de bovenkant van de punt zagen om een “kick-back” (de zaag springt omhoog en met een beetje pech tegen je aan) te voorkomen. Oh ja, ook nog denken aan doppen op je oren voordat je de zaag aanzet en kap voor je gezicht voor je gaat zagen. En heel hard “hout!” roepen als je een boom gaat omzagen, zodat je mede-zagers niet onder de vallende boom terecht komen. 

En dan heb ik het nog niet eens over de gebruiksaanwijzing voor het omzagen van een boom. Kijken waar hij moet vallen, valkerf zagen, spintsnedes maken, afzagen, maar niet helemaal tot de valkerf omdat er een scharnier moet blijven staan. Mocht de boom toch tegen een andere boom aan vallen, dan tijd voor plan B. Bijvoorbeeld het scharnier toch voor het grootste deel loszagen en dan de boom draaien met de velhevel. Geen dagelijkse kost voor een HR-adviseur en dan ook nog een die wat angstig is aangelegd. Maar… Ik heb het gedaan!!!

En nu ik toch een beetje aan het pochen ben over mijn eigen stoerheid, zet ik hieronder maar nog wat foto’s in dit thema. Wat een super avontuur is dit toch! 

Gerdien